هرچه محیطی که دانش اموز در ان  درس میخوانند خلاقانه تر باشد شوق درس خواندن و شاد بودن برای دانش اموزان بیشتر است و ارتباط عمیق تری بین دانش اموزان و معلمان شکل میگیرد ودانش اموزان علاوه بر یادگیری علم ودانش تعلیم و تربیت را نیز می اموزند.

داشتن تمرکز یکی از مهم ترین پایه های یادگیری است. متاسفانه تعداد زیادی از دانش آموزان به علت داشتن عدم تمرکز سر کلاس قادر به یادگیری نیستند و همین امر موجب عقب افتادن از درس ها و افت تحصیلی در دانش آموز می شود که تاثیرات مخربی را در آینده خواهد داشت. اگر درسی که دانش اموز میخواند برای ان جذاب باشد میتواند حواس خود را جمع کند و به ان درس گوش بدهد درسی مثل دفاعی برای یک دختر مناسب نیست وطبیعتا در زندگی اون کاربردی ندارد زمانی که صرف تدریس دفاعی میشود میتوانند به برنامه های کاربردی اختصاص دهند که هم دانش اموزان از گوش کردن ان لذت ببرند و هم معلمان از تدریس درس خود خرسند شوند .

ما یك خنده ذاتی یا خنده درونی داریم و یك خنده مصنوعی یا اكتسابی. خنده درونی مربوط به كودك درون ما می شود. ما زمانی كه عمیقاً نسبت به یك مسئله ای شاد شویم، شروع می كنیم به خندیدن. كما این كه عكس این قضیه نیز صادق است. وقتی كه ما غمگین می شویم، شروع به گریستن می كنیم. پس این هیجانات به واقع مكمل شخصیت ما هستند. خنده درونی (خنده واقعی)، بخشی از عملكرد شادی كودك درون ماست. مگر این كه ما بخواهیم لبخند اكتسابی بزنیم. لبخند اكتسابی لبخندی است كه مثلاً من در عین ناراحتی با ورود یك شخص تازه وارد به محیط، لبخند می زنم و سعی می كنم خودم را شاد نشان دهم كه از آمدن او خوشحال شده ام. ولی اگر بخواهید خنده واقعی را ببینید، باید به سراغ كودكان بروید ، بازی ها و ارتباط هایی كه با هم دارند و خنده هایی كه از ته دل سر می دهند. در حقیقت خندیدن ، نوعی ابراز هیجان و شادمانی است. حالا چگونه میتوانیم بفهمیم که خنده ای که ما در مدرسه داریم از روی شادی است و از روی افسردگی نیست؟